De
traditionele eerste honderd dagen liggen al weer ver achter hem, tijd voor
reflectie was er bijna niet. Als een stoomtrein dendert deze Groninger, die
evenwel al een kwart eeuw in Arnhem woont, door. Eindelijk is er dan even tijd
voor een interview, tussen twee prangende afspraken ingeklemd.

Het
interview karakteriseert zijn energie, zijn tomeloze belangstelling, zijn
openheid en zijn nieuwsgierigheid. Hij meandert op volle vaart van betrokken
particulieren naar door de wol geverfde bestuurders en weer terug en schakelt
moeiteloos tussen de verschillende vakgebieden en belangen.

Als
wethouder bezoekt en ontvangt hij toonaangevende ondernemers en vraagt naar hun
visie op Arnhem, op economie, op toekomst, op citymarketing. Komt steeds weer
onbekende terreinen tegen, voegt die toe aan zijn rugzak, en put daaruit als
het van pas komt. Want een wethouder ‘houdt de wet’ niet, maar verbindt mensen
en mogelijkheden en stuurt de ontwikkelingen van een stad.

Even
terug. Wie is deze man eigenlijk? Jan werd 51 jaar geleden geboren een klein
plaatsje in de stad Groningen en studeerde ook in Groningen. Stug als de
karakteristieke Grunninger is hij echter allerminst. Net als
Socrates verwondert hij zich oprecht over al wat om hem heen gebeurt; je zult
hem niet op vooroordelen of vooringenomenheid kunnen betrappen. Vol energie
gaat hij elk gesprek in, luistert nauwgezet, stelt scherpe vragen, denkt mee en
enthousiasmeert. Het doel is de stip op de horizon, nimmer de korte termijn.

Hij is getrouwd met
Annet, die huisarts is. Samen hebben ze drie kinderen in de middelbare
schoolleeftijd; ze wonen in Arnhem-Noord. Veel vrije tijd gaat op aan
sportclubs van de kinderen, maar ook zelf is hij een fervent sporter. Je kunt
hem geregeld op zijn racefiets langs zien zoeven, of al hardlopend de omgeving
zien verkennen.  

Die
bekend mooie omgeving van ons, daar woont hij dus al een kwart eeuw. Hij is er
verliefd op geworden en wil nooit meer weg, zegt hij, maar toch…die paar keren
dat hij naar familie in Groningen gaat is hij telkens weer geroerd als hij de
Martinitoren aan de einder ziet opdoemen.

Hij
noemt zichzelf een stadjer, een stadsmens. In Groningen-stad had hij
dat, en vervolgens heeft hij dat in ons Ernem verder ontwikkeld. Arnhem, een
stad waar de inwoners trots op zijn, dat snapt hij, want dat is hij zelf ook.
En gelukkig ziet hij steeds meer Arnhemmers die die trots ook uitdragen. Dat
zou nog meer mogen, vaker zouden mensen de zeepkist op mogen, zegt Jan, om dat
te verkondigen.

Zelf
staat hij elke dag hij op de zeepkist om mensen te enthousiasmeren, net zoals
hij dat als manager van 650 kritische ICT’ers deed in zijn vorige baan – banen.
Want zijn carrière heeft zich voornamelijk in de internationale wereld van de
ICT afgespeeld. Infor, Dell EMC, Oracle, Baan. Vanuit centraal Nederland reisde
hij Europa af en deed overal zaken.

Dan
komt de politiek ter sprake. Kun je als niet-politicus wel wethouder worden?
Vele vrienden vroegen het hem toen hij gevraagd was. Maar zakendoen is net als
politiek, zegt Jan: je moet goed luisteren en nog beter kunnen enthousiasmeren.
Op die zeepkist dus. Want je bereikt alleen iets als je met z’n allen voor
hetzelfde doel gaat, geleid door iemand die ervoor gáát.

Het
recente succes van parkwachter Jeroen Glissenaar bij DWDD, het initiatief van We arnhem en
de oproep van het Openluchtmuseum om dat verguisde I Amsterdam dan maar naar de Schelmseweg te
verhuizen vindt hij geniaal. Het heeft Arnhem veel publiciteit, en in het
kielzog daarvan veel toerisme, opgeleverd. Zo moet het gaan!

De
gemeente ziet hij dan ook parallellen met het bedrijfsleven. Een bedrijf met
een visie, langetermijn, en groei. Geen ge-protocol; je kunt snel werken als je
wilt, grote stappen zetten. We staan bijvoorbeeld aan de vooravond van de
introductie van de nieuwe citymarketing. Jan kan er nog niet veel over
loslaten, maar hij heeft er veel vertrouwen in. Dat het een trefzekere aanpak
wordt staat vast, daar is hij weer die nuchtere Grunninger voor.